รังสีเทคนิคคืออะไร?

รังสีเทคนิค หมายถึง การกระทำใดๆต่อมนุษย์โดยใช้รังสีหรือสารกัมมันตรังสีทางการแพทย์ชนิดต่างๆ เพื่อช่วยในการวินิจฉัยโรค การบำบัดโรคหรือการวิจัย ด้วยวิธีการทางรังสีวิทยา หรือการใช้เครื่องมือและอุปกรณ์ทางรังสีวิทยา เช่น เครื่องเอกซเรย์ธรรมดา เครื่องเอกซเรย์แบบดิจิทัล เครื่องเอกซเรย์คอมพิวเตอร์ เครื่องอัลตราซาวนด์ เครื่องเอ็มอาร์ไอ เครื่อง SPECT เครื่อง PET เครื่องโคบอลต์-60 เป็นต้น

 วิชาชีพรังสีเทคนิค กำเนิดขึ้นในประเทศไทยตั้งแต่พุทธศักราช ๒๕๐๘ โดยภาควิชารังสีเทคนิค คณะเทคนิคการแพทย์ มหาวิทยลัยมหิดล เป็นสถาบันแห่งแรกในประเทศไทยที่มีหลักสูตรวิทยาศาสตร์บัณฑิตสาขารังสีเทคนิค ซึ่งผลิตบัณฑิตรังสีเทคนิคออกไปรับใช้สังคมแล้วจนถึงปัจจุบัน (พุทธศักราช ๒๕๕๓) รวมทั้งสิ้น ๑,๕๗๐ คน  บัณฑิตรังสีเทคนิคที่ประกอบวิชาชีพรังสีเทคนิค เป็นนักรังสีเทคนิค ต้องสอบขึ้นทะเบียนและรับใบอนุญาตเป็นผู้ประกอบโรคศิลปะสาขารังสีเทคนิค ปัจจุบันมีสถาบันที่ผลิตบัณฑิตรังสีเทคนิค 7 แห่ง ได้แก่ มหาวิทยาลัยมหิดล เชียงใหม่ นเรศวร จุฬาฯ ขอนแก่น สงขลานครินทร์ และรามคำแหง รวมนักรังสีเทคนิคที่ขึ้นทะเบียนแล้วทั่วประเทศไทยประมาณ ๓,๐๐๐ คน ซึ่งยังไม่เพียงพอต่อความต้องการของประเทศ

นักรังสีเทคนิค เป็นผู้ประกอบวิชาชีพรังสีเทคนิค ต้องเป็นผู้มีความรู้และสามารถปฏิบัติได้อย่างถูกต้องในด้านรังสีวินิจฉัย ด้านรังสีรักษา และด้านเวชศาสตร์นิวเคลียร์  รวมถึงการป้องกันอันตรายจากรังสี และความเป็นผู้มีคุณธรรม จริยธรรมและจรรยาบรรณแห่งวิชาชีพ

ด้านรังสีวินิจฉัย ใช้รังสีถ่ายภาพอวัยวะภายในร่างกายผู้ป่วยเพื่อช่วยในการวินิจฉัยโรค เช่น การถ่ายภาพเอกซเรย์แบบธรมมดา การเอกซเรย์แบบที่ต้องใช้คอมพิวเตอร์เพื่อถ่ายภาพอวัยวะต่างๆ เป็นต้น

 ด้านรังสีรักษา ใช้รังสีพลังงานสูงเพื่อรักษาโรค เช่น การรักษาโรคมะเร็งด้วยการใช้เครื่องโคบอลต์-60 เป็นต้น

ด้านเวชศาสตร์นิวเคลียร์ การให้สารรังสีเข้าสู่ร่างกายผู้ป่วยเพื่อถ่ายภาพการทำงานของอวัยวะต่างๆ ในร่างกายและการรักษาโรค เช่น การทำ PET Scan เป็นต้น